مقایسه اثرسمیت پاراکسون و دیازینون بر روی سیستم آنتی اکسیدان بافت ریه موش صحرایی

مقدمه: دیازینون و پاراکسون دسته‌ای از ارگانوفسفره‌های آفت‌کش هستند که بطور وسیع در کشاورزی استفاده می‌شوند. بعضی از ارگانوفسفره‌ها سبب افزایش تولید رادیکال‌های آزاد می‌گردند. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دیازینون و پاراکسون بر سیستم آنتی اکسیدان ریه موش صحرایی است. روش‌ بررسی: در مطالعه تجربی حاضر، 49 سر موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به ‌صورت تصادفی در 7 گروه قرار گرفتند: گروه کنترل روغن ذرت را به‌ عنوان حلال دیازینون و پاراکسون و شش گروه آزمایش که دیازینون را در دوزهای mg/kg 30، 50 و 100 و پاراکسون را در دوزهای mg/kg 3/0، 7/0 و 1 به‌صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از تزریق حیوانات با اتر بیهوش و بافت ریه جدا گردید و فعالیت آنزیم‌های سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) همچنین غلظت گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدیید (MDA) توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شدند. معنی دار بودن نتایج توسط آنالیز واریانس (ANOVA) به همراه تست توکی تعیین شد. یافته‌ها: فعالیت آنزیم‌های SOD، CAT و GST ریه در دوزهای بالاتر از mg/kg3/0 پاراکسون و در دوز mg/kg 100 دیازینون به طور معنی‌دار افزایش یافت. افزایش فعالیت LDH و غلظتMDA و کاهش غلظت GSH ریه در دوزهای بالای پاراکسون مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: دیازینون و پاراکسون باعث القاء تولید رادیکال‌های آزاد و استرس اکسیداتیو وابسته به دوز می‌شوند. افزایش سطح پراکسیداسیون لیپیدها و کاهش GSH احتمالاَ نشان‌دهنده نارسایی سیستم دفاعی آنتی‌اکسیدان برای مقابله با رادیکال‌های آزاد و آسیب اکسیداتیو بافتی می‌باشد. اثر سمیت پاراکسون روی سیستم آنتی اکسیدان شدیدتر از دیازینون است. کلیدواژه‌ها: دیازینون، پاراکسون، سیستم آنتی اکسیدان، موش صحرایی، ریه. وصول مقاله : 3/7/91 اصلاحیه نهایی:12/12/92 پذیرش:19/12/92